ความจำสั้นก็เก่งภาษาอังกฤษได้

เฮ้อ...ทำไม ภาษาอังกฤษยากจัง ขนาดนี่เป็นภาษาต่างประเทศที่เราได้มีโอกาสเรียนรู้มาตั้งแต่เด็กนะนี่ ยังยากขนาดนี้เลย ดังนั้น ไม่ต้องไปพูดถึงภาษาอื่นๆเลย คงได้นอนชักแหงๆ เมื่อต้องเรียนภาษาเหล่านั้น ...นี่เป็นหนึ่งในความคิดที่เชื่อว่าทุกคน คงจะคิดแบบนี้อยู่เป็นแน่
เมื่อต้องเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ที่ไม่ใช่ภาษาบ้านเกิดเมืองนอกของเรา...
ความจริงแล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเนอะ ขนาดภาษาไทยพวกเราบางคนยังไม่อยากเรียน และใช้กันผิดๆ เลย จริงไหม??? สรุปได้ว่า คนไทยส่วนใหญ่นั้น มักไม่ค่อยชอบเรียนรู้เกี่ยวกับภาษา
แต่หลังจากที่ได้อ่านบทความนี้แล้ว คงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วละ เมื่อมีนักวิจัยออกมาระบุอย่างชัดเจนแล้วว่า การเรียนรู้ภาษา มีผลต่อความจำของคนเรา ซึ่งกลุ่มนักวิจัยดังกล่าว ระบุว่า ผู้ที่เคยเก่งภาษา เมื่อตอนต้นของชีวิตช่วงอายุ 20 ปีต้นๆ จะไม่ค่อยมีปัญหาความจำ แม้ว่าสมองจะมีร่องรอยความเสื่อมของสมองตามอายุขัย…

โดย นักวิจัยมหาวิทยาลัยจอห์น ฮอปกิ้นส์พบวี่แววว่า ผู้ที่เก่งในการใช้ภาษาเมื่อตอนหนุ่มสาว จะไม่ค่อยเป็นโรคสมองเสื่อม ตอนแก่เฒ่าเหมือนคนอื่น ซึ่งพวกเขาได้เบาะแสจากการศึกษาสมองของนางชี ในนิกายคาทอลิก เมื่อเสียชีวิตลงแล้ว จำนวน 38 ราย พร้อมกับตรวจเรียงความซึ่งพวกนางชีเคยแต่งเอาไว้ เมื่อสมัยที่อยู่ในวัย 20 ปีต้นๆ ได้พบว่า ผู้ที่เคยเก่งภาษาเมื่อตอนต้นของชีวิต จะไม่ค่อยมีปัญหาความจำ แม้ว่าสมองจะมีร่องรอยความเสื่อมของสมอง ทุกวันนี้นักวิทยาศาสตร์ก็ยังมีความสงสัยในโรคสมองเสื่อมอยู่ เพราะเจอว่าแม้สมองของบางคน จะมีร่องรอยความเสื่อมของสมองตามอายุขัย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นโรคสมองเสื่อมกันหมดทุกคน ดร.ฮวน ทอรโคซัว หัวหน้านักวิจัย ได้กล่าวโดยสรุปว่า "ผลการศึกษาแสดงว่า การทดสอบความเก่งในการใช้ภาษา เมื่อสมัยตอนต้นๆ ของชีวิต อาจจะใช้ทำนายให้รู้ว่า โอกาสที่จะเป็นโรคสมองเสื่อมของผู้นั้น เมื่อตอนอีก 50-60 ปีภายหลังได้”

โอ้ววว...รู้แบบนี้แล้วจะมัวรอช้าอยู่ทำไมเนอะ เรามาเรียนรู้ภาษากันดีกว่า อย่างน้อยๆ เริ่มจากภาษาไทย ภาษาบ้านเกิดของเรานี่แหล่ะ เอาให้ชัวร์ปึ้กกันไปเลย เราจะได้ไม่ตกอยู่ในอาการที่ว่า ความจำสั้น...แต่รักฉันยาวไง ฮ่าๆ